...Eğer Gelmeyeceksen... 'Babana gidiyoruz' demişti annesi Gömleğinin cebine niyeyse Bir de fotoğrafını iğnelemişti... Neden babasına gidiyorlardı? Babası nasıl olsa gelmeyecek miydi? Ayrılmadan önce başlattıkları Askercilik oyunu Evde devam etmeyecek miydi? ..................................... Güçlükle duran annesinin Ayakları üstünde oturmak en iyisiydi... Bu kadar kalabalıkta Bu kadar asker arasında... Bu kadar? ! ... Ama o da nesiydi? İnsanlar sessiz... İnsanlar mutsuz... İnsanlar sıkıntılı... İnsanlar gözü yaşlı... Demek babası da gelip Onlar gibi orada bekleyecekti... Hatırlıyordu... Son sarılışı kapıda olmuştu ona... Askercilik oynarken kendisi yenmişti ya! ... Keşke yalancıktan yenilseydi... Babasını ayrılırken mutlu etseydi... Birden annesinin yanındaki Siyah gözlüklü asker teyze selam çaktı. Herkes aynı anda aynı yöne baktı... Gelen, Asker abilerin elinde büyük kapalı bir dolaptı... Üstünde de büyük bir bayrak vardı... Ne oluyordu? ... Ne olmuştu? ... Ne olacaktı? .... Aaaaa sıkılmıştı artık... Babası ne zaman gelip elinden tutacaktı? ... Geç kalmıştı yine! ... Ama olsun! ... Bu, adı her neyse. bittiğinde Nasıl olsa evde olacaktı.... ...................................... Neden rahat oturamıyordu artık? ! ... Neden bir sıkıntı vardı içinde? ! ... Neden titriyordu annesinin bacakları? ! ... Neden ağlıyordu ablaları? ! ... Neden asker abiler ona bakmıyordu? ! ... Neden her zamanki gibi el sallayamıyordu? ! ... Neden kurumuştu ağzı? ! .... Neden yutkunamıyordu? ! ... Neden herkes, 'Şehitler ölmez, vatan bölünmez ' diyordu... Aaaa yeter artık bir oyunsa bu Oyun oynamak istemiyordu.... Kimdi şehit? Kim bu vatanı bölmek istiyordu? Neler oluyordu? ! ... ............................................. Neden sonra farketti... Yakasındaki resmin aynısı, Bir asker abinin kucağında duruyordu... 'Babaaaaa' dedi Bahçede bisikletini tamir ederken Pencereden 'Orada ne yapıyorsun? ' der gibi... 'Babaaaaa' dedi İlk kumandalı araba sürprizini yaşarken 'Bunu senden beklemiyordum ' der gibi.... 'Babaaaa' dedi Yatağında sarmaş dolaş uyurken Askerlik hikayeleri sonrası Bir görev haberi geldiğinde 'N'olur gitme...' der gibi.... 'Babaaaa' dedi Babası görevdeyken onu özlediğinde Gülümseyen fotoğrafını öpüp 'Seni çok özledim' der gibi... 'Lütfen dön 'dedi yüreciği tek damla gözyaşıyla İnan bir daha yenmeyeceğim... Ama eğer gelmeyeceksen Vatanı bölmek için seni benden alanların Kökünü kazımadan ben de sana gelmeyeceğim...

Meral Demir

BİR FOTOĞRAFA

Karşımdasın işte...
Bana bakmasan da oradasın, görüyorum seni.
Ah benim sevdasında bencil, yüreğinde sağlam sevdiğim.
Kalbime gömdüm sözlerimi, ceset torbası oldu yüreğim.
Tıkandığım o an,
Elimi nereye koyacağımı şaşırdığım o an işte,
Aklımdan o kadar çok şey geçti ki takip edemedim.
Ellerim boşlukta, ben darda kaldım.
Ellerim buz gibi, ben harda kaldım.
Bir senfoni vardı kulağımda çalınan,
bitti artık hepsi...

Köşeme çekildim, hani hep kaldığım köşeme.
Bakış açım belli oldu yine.
Geride kalan, ardından bakar gidenlerin.
Bir meltem olacak rüzgarım dahi kalmadı benim.
Dağlara çarptım her esişimde.
Yollara küfrettim her gidişinde.

Demiştim sana hatırlarsan:
“Önemli olan ‘zamana bırakmak’ değil,
‘zamanla bırakmamak’tir..”
Şimdi bana, geçen o zamanın
Unutulmaz sancısı kalır

Gittiğim eğer bensem, söyle bana kimden gittim?
Sende yoktum zaten ben, ben yine bende bittim...

 NAZIM HİKMET



BİR ŞEHRİ BIRAKMAK

Bu şehirde yağmur altında dolaşılır
Limandaki mavnalara bakıp
Şarkılar mırıldanılır geceleri.
Bu şehrin sokakları çoktur,
Binlerce insan gelir gider sokaklarında..
Her akşam çayımı getiren
Ve bir Beyaz Rus olmasına rağmen
Hoşuma giden garson kadın bu şehirdedir.

Bu şehirdedir
Valsler, foksrotlar altında
Şuman'dan, Bramsdan
Parcalar çaldığı zaman dönüp
Bana bakan ihtiyar piyanist.

Doğduğum köye müşteri taşıyan
Şirket vapurları bu şehirdedir.
Hatıralarım bu şehirdedir.
Sevdiklerim,
Ölmüşlerimin mezarları.

Bu şehirdedir işim gücüm,
Ekmek param.
Fakat bütün bunlara mukabil
Yine budur başka bir şehirdeki
Bir kadın yüzünden
Bıraktığım şehir.

 ORHAN VELİ KANIK